Ο Άγιος Δημήτριος Nεομάρτυρας - Άγιος Δημήτριος ο Νέος Τριπόλεως

"Θλίψη, φόβος, ψέμα, φτώχια, αναξιοπρέπεια, αρρώστια, απελπισία, πόνος, θάνατος, είναι το αποτέλεσμα τις απομάκρυνσής μας από το θεό. Ας αλλάξουμε τώρα σελίδα. Ας βάλουμε στη ζωή μας τον Χριστό και ας τον γνωρίσουμε σιγά-σιγά. Ας αλλάξουμε τη ζωή μας από Κόλαση σε Παράδεισο. Ήλθε πλέον η ώρα".

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Δημήτριος γεννήθηκε το 1779 κατά προφορική παράδοση στο χωριό Φλόκα και μεγάλωσε στη Λιγούδιστα, σημερινή Χώρα Τριφυλίας. Σε μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από μητέρα. Ο πατέρας του, Ηλίας , έλαβε δεύτερη γυναίκα για να αναθρέψει το Δημήτριο και τον αδελφό του.

Εξ αιτίας των δυσκολιών της ζωής και της κακής συμπεριφοράς της μητριάς τους, τα δύο αδέλφια έφυγαν για την Τρίπολη προς αναζήτηση εργασίας. Εκει έγινε υπηρέτης ενός Τούρκου, ο οποίος τον προσηλύτισε στον Μουσουλμανισμό. Αρνείται την Ορθόδοξη πίστη, γίνεται Τούρκος και λαμβάνει το όνομα Μεχμέτ.

Βλέποντας τη νέα «άνετη» ζωή του, τον μιμείται κι ο αδελφός του. Το θλιβερό αυτό γεγονός έγινε γνωστό στον πατέρα τους, ο οποίος ήλθε στην Τρίπολη, για να συναντήσει τα παιδιά του και να τα πείσει να επιστρέψουν πάλι στην Ορθοδοξία. Ντροπιασμένος για την πράξη του κρύβεται για να μη συναντήσει τον πατέρα του. Αποφασίζει να επιστρέψει στο χωριό του, ακολουθεί όμως λάθος δρόμο και φθάνει στη Στεμνίτσα. Φιλοξενείται από κάποια γυναίκα, στην οποία εκμυστηρεύεται τη ζωή του κι εκείνη σαν στοργική μητέρα τον παρηγορεί. Την επομένη επιστρέφει στην Τρίπολη και αλλάζει πορεία, φεύγει για τη Σμύρνη.

Εκεί έμαθε για την ομολογία και το μαρτύριο του Νεομάρτυρος Πολυδώρου. Συγκλονίζεται και καταφεύγει στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, μεταξύ Κυδωνιών και Μοσχονησίων. Εξομολογείται τη μεγάλη του αμαρτία και ξεκινά μια νέα ζωή. Μέσα του αρχίζει να σιγοκαίει η φλόγα της ομολογίας και ο πόθος του μαρτυρίου. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επιστρέφει και πάλι από τη Σμύρνη στο μοναστήρι του Προδρόμου φέρνοντας το τάμα του, ένα ασημένιο καντήλι. Συμβουλεύεται τον Ηγούμενο σχετικά με τον πόθο του και εκείνος τον στέλνει στον άγιο Επίσκοπο πρώην Κορίνθου Μακάριο, ο οποίος ασκήτευε στη νήσο Χίο. Ο Δημήτριος εξομολογήθηκε το σφάλμα του και αποκάλυψε τον πόθο του για το μαρτύριο υπέρ του Χριστού. Ο άγιος Μακάριος τον έχρισε με άγιο Μύρο (διότι είχε αρνηθεί το Χριστό) και τον συμβούλευσε να περιμένει. Ο Δημήτριος επέστρεψε και πάλι στη Σμύρνη συνεχίζοντας τον πνευματικό αγώνα του (νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία ).

Μετά από ένα έτος περίπου, αφού έλαβε την ευχή του αγίου Μακαρίου και του μαθητού του αγίου Νικηφόρου του Χίου, επέστρεψε στην Πελοπόννησο λίγο πριν το Πάσχα του 1803. Στο ΄Αργος πέρασε τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα. Τη Δευτέρα του Θωμά έφθασε στην Τρίπολη.Χαιρετούσε τους γνωστούς του με τον πασχαλινό χαιρετισμό: «Χριστός Ανέστη». Το ίδιο απόγευμα συνομίλησε με μερικούς κληρικούς και εγκρίτους λαϊκούς, οι οποίοι φοβούμενοι μήπως δεν αντέξει στους πόνους του μαρτυρίου, τον ενουθέτησαν να εγκαταλείψει τη μεγάλη απόφασή του. ΄Ενας κληρικός, ο π. Αντώνιος, βλέποντας το αμετάθετο της γνώμης του, τον προτρέπει εκείνο το βράδυ να κάνουν ιδιαίτερη προσευχή, για να δείξει ο Θεός το θέλημά Του.

Ο Κύριος παρουσιάστηκε και στον π. Αντώνιο και στο Δημήτριο και τους ενδυνάμωσε. Την επομένη ημέρα με γενναιότητα παρουσιάστηκε στο κατάστημα που δούλευε, εκεί όπου είχε αρνηθεί το Χριστό. Χαιρέτισε με το « Χριστός Ανέστη». Οι Τούρκοι, που τον αναγνώρισαν, εξεπλάγησαν από τη μεταστροφή του. Ένα Τουρκόπουλο προσπάθησε να τον μεταπείσει. Οι υπόλοιποι του έταξαν χρήματα, τιμές και δόξες, για να γίνει πάλι Τούρκος. Εκείνος ήταν ακλόνητος. Τον οδήγησαν στον Κριτή και εν συνεχεία στο Μουσταφά πασά, μπροστά στους οποίους ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στο Χριστό. ΄Ολοι έκαναν προσπάθεια να τον μεταπείσουν. Μάταια όμως. Η απόφαση του πασά ήταν να θανατωθεί διʼ αποκεφαλισμού προς παραδειγματισμόν των χριστιανών.

Ο δήμιος με τρία κτυπήματα έκοψε τη κεφαλή του μάρτυρος. ΄Ολο το σώμα του επορφυρώθη από το μαρτυρικό αίμα του. Επότισε το δένδρο της πίστεως, αλλά και της ελευθερίας. Κατά την ώρα του μαρτυρίου, ενώ ήταν γονατισμένος προς τα δυτικά κατά θαυμαστό τρόπο η αγία κεφαλή του έπεσε ανατολικά. ΄Ηταν 14 Απριλίου 1803. Τρίτη της εβδομάδος του Θωμά.

Η αγία του Κάρα ετάφη από τον π. Αντώνιο κάτω από την αγία Τράπεζα του Ι. Ν. Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Τριπόλεως και ύστερα από μερικές ημέρες ανέβλυσε μύρο. Το υπόλοιπο ιερό λείψανό του ετάφη στην Ι. Μονή Αγίου Νικολάου Βαρσών, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα. Πολύτιμος θησαυρός για όλη τη Ιερά Μητρόπολή μας είναι μικρά τεμάχια από το ιερό του λείψανο, πού φυλάσσονται στην Φλόκα και τη Χώρα. Η μνήμη του πανηγυρίζεται στη Χώρα και σε όλη τη Μητρόπολή μας την Κυριακή των Μυροφόρων και στην Φλόκα την 14η Απριλίου. Ο ΄Αγιος έκανε και κάνει πολλά θαύματα σε όσους επικαλούνται τη Χάρη του.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΄Ηχος α΄. Της ερήμου πολίτης. Εν νεότητος ώρα, Νεομάρτυς Δημήτριε, διά του Σωτήρος την πίστιν, αυχενότμητος ήθλησας. Διό επιγραφόμενοι σεπτόν των νέων προστάτην Αθλητά, εξαιτούμεθα την χάριν σου προς αυτούς, βοώντες σοι ευφροσύνως. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε ενισχύσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, νέον υπέρμαχον

Το παραπάνω Κείμενο ανήκει στον κ. Χρίστου Μάριο και είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα : www.anthosorthodoxias.net

Ιερά Μονή Αγ. Νικολάου Βαρσών

TRANSLATE THIS PAGE - TRADURRE QUESTA PAGINA

Πώς και γιατί δημιουργήθηκε αυτή η Ιστοσελίδα.

Την άνοιξη του 2007,δέχθηκα ένα τηλεφώνημα στο γραφείο μου της Αθήνας από συγγενή μου που είναι αγιογράφος, η οποία γνωρίζοντας ότι είμαι από την Πελοπόννησο (Αργολίδα),όπου εκεί έχω και κατοικία, μου ζητούσε πληροφορίες για ένα άγιο Δημήτριο νεομάρτυρα από την Πελοπόννησο.
Λυπήθηκα διότι ήταν η πρώτη φορά που άκουγα κάτι για τον συγκεκριμένο άγιο και δεν θα μπορούσα να την βοηθήσω.
Έψαξα αρκετά εκείνο το απόγευμα στο Ιντερνετ για να βρω κάποια σχετική πληροφορία, αλλά βρήκα ελάχιστες πληροφορίες και μια πολύ μικρή εικόνα του αγίου,την οποία και έδωσα στη συγγενή μου.

Πέρασαν αρκετοί μήνες από τότε και το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου φεύγοντας από το σπίτι μου, στο Άργος μια Κυριακή πρωί, κατευθύνθηκα με την οικογένειά μου και φιλική οικογένεια προς την Αρκαδία προς αναζήτηση κάποιας Μονής για να εκκλησιαστούμε. Εντελώς τυχαία καταλήξαμε στη Μονή Αγ. Νικολάου Βαρσών, όπου και παρακολουθήσαμε τη θεία λειτουργία. Η παλαιά μικρή βυζαντινή εκκλησία της Μονής ήταν κατάμεστη με αποτέλεσμα στη κυριολεξία να βρεθώ στριμωγμένος να ακουμπώ σε μία μικρή ασημένια λειψανοθήκη, η οποία πίστευα ότι ανήκε σε κάποιο μοναχό, ο οποίος κάποια στιγμή θα έζησε και θα αγίασε στο χώρο αυτό.

Το περίεργο ήταν ενώ προσπαθούσα να αφοσιωθώ στη θεία λειτουργία, από το μυαλό μου περνούσαν ιδέες του τύπου ότι στο διαδίκτυο δεν βρίσκει σήμερα ο μέσος άνθρωπος τίποτα καλό. Μια φωνή όμως ήταν σαν μου έλεγε ότι είναι ένα καλό εργαλείο για προώθηση καλών ιδεών και δεν πρέπει να μένει αχρησιμοποίητο. Προσπάθησα να σταματήσω τη ροή των σκέψεων αυτών, που δεν με άφηναν να παρακολουθήσω τη θεία λειτουργία.
Κάποια στιγμή στριμωγμένος όπως ήμουν στη λειψανοθήκη ακούμπησα το χέρι μου επάνω σε αυτήν και αναρωτήθηκα νοερά, ποιανού ανθρώπου να είναι μέσα τα λείψανα, ποια ήταν η ζωή του, οι φόβοι του και οι ελπίδες του, πότε έζησε και πότε πέθανε.

Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας και μετά από τη βόλτα μας στην Τρίπολη, η παρέα μας χώρισε και ο καθένας πήγε σπίτι του.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, εντυπωσιασμένος από την Μονή Βαρσών και το παλιό εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου αναζήτησα περισσότερες πληροφορίες για αυτό στο διαδίκτυο. Ψάχνοντας κάποιες ιστοσελίδες που διέθεταν πληροφορίες για τη Μονή ξαφνικά πάγωσα. Διαπίστωσα ότι η λειψανοθήκη για την οποία αναρωτιόμουν σε ποιόν ανήκει περιείχε τα λείψανα του νέου αυτού ανθρώπου που ονομαζόταν Δημήτριος και μαρτύρησε για τον Χριστό στη Τρίπολη 200 χρόνια πριν και για τον οποίο αναζητούσα πληροφορίες δίχως να βρίσκω αρκετούς μήνες νωρίτερα. Συγκινήθηκα γιατί κατάλαβα ότι πήρα απάντηση στην ερώτησή μου τη πρωινή, όταν αναρωτήθηκα ποιού τα λείψανα να βρίσκονται στη λειψανοθήκη επάνω στη οποία κυριολεκτικά ακουμπούσα για αρκετή ώρα.

Όταν ηρέμησα από το πρώτο ξάφνιασμα και πέρα από τη χαρά που πήρα διότι κατάλαβα ότι Κάποιος εκεί ψηλά σκέπτεται και εμένα και υπολογίζει τις μικρές μου δυνάμεις, θεώρησα ότι έλαβα ένα δυνατό μήνυμα σε σχέση και με τις σκέψεις που έκανα όταν ήμουν στην εκκλησία.

Το μήνυμα είναι ότι θα πρέπει να πάψουμε να παρακολουθούμε παθητικά το νέο εργαλείο μεταφοράς γνώσης και επικοινωνίας, που λέγεται Ιντερνέτ να κατακλύζεται από μηνύματα βίας, απανθρωπιάς, ψεύδους δίχως να κάνουμε τίποτα. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε όσο γίνεται περισσότερο υλικό που θα βασίζεται στο λόγο Αγάπης του Ιησού Χριστού και να το διαδώσουμε σε όσες περισσότερες γλώσσες γίνεται μέσα από Blogs και ιστοσελίδες σε όλο τον κόσμο.
Θα πρέπει να κάνουμε γνωστό σε όλο τον κόσμο το μαρτύριο άγιων ανθρώπων, όπως ο Άγιος Δημήτριος ο νεομάρτυρας. Με τον τρόπο αυτό θα αποδείξουμε και εμείς στο λίγο που μας αναλογεί ότι το μαρτύριό τους δεν ήταν δίχως αντίκρισμα, αλλά ενέπνευσε πολλούς στο να αγωνιστούν ούτως ώστε να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κόσμο αγάπης και δικαιοσύνης. Θα πρέπει επίσης να σταθούμε με αγάπη δίπλα στον συνάνθρωπο που έχει την ανάγκη μας όποιος και να είναι σε όποιο χρώμα φυλή ή θρησκεία και αν ανήκει.
Β. Σ (Αθήνα/Άργος).